น้ อ ง เ ต ย ดูดูข้าวผัดใส้กรอกโปะหน้าด้วยไข่ทอด
ในกล่องข้าวสีชมพู ลายคิตตี้ของเธออยู่นมนาน…
เธอเพิ่งจะรับประทานมันไปได้เพียงแค่ 2 คำ
ก่อนที่จะ เธอจะเทมันทิ้งลงถังผงด้านข้างห้องเรียน
เธอกลับต้องมาพบว่าในถังผงเต็มไปด้วย เศษอาหารต่างๆมากมาย
…เธอเคาะกล่องข้าวสามเดือนๆให้เม็ดข้าวตกลงไปจนหมด…
น้องเตยรู้สึกเสมือนที่โอปอลเพื่อนรักของ เธอทราบ
เมื่อน้องเตยเดินกลับมานั่งที่โต๊ะเรียน ที่โต๊ะด้านข้างเธอ
– โอปอลนั่งเท้าคางดูเหม่อลอยออกไปต่างประเทศหน้าต่าง
กล่องของใช้ของสอยโอปอลยังผิด เปิดออกด้วย
“โอปอล!” น้องเตยเรียก ดูหนังโป๊
“หืมม์…?…” โอปอลขานตอบอย่างเนือยๆโดยไม่หันมาดู
“…อือ…”
น้องเตยปิด ฝากล่องข้าวแล้วเก็บลงในกระเป๋าสำหรับสะพาย
ถึงแม้นี่จะเป็นตอนเที่ยงวัน และมื้อยามเช้าที่ลงท้องเธอมีแค่นมเปรี้ยว
รสส้มกับคุ้กกี้ออริโอ้ครึ่งชิ้น เพียงแค่นั้น
เธอเองกลับไม่ทราบสึกหิวแต่อย่างใด …อาจจะไม่ใช่เธอผู้เดียว…
เพื่อน เด็กนักเรียนร่วมชั้นเปรียญ6/5 ของเธออาจเป็นอย่างเดียวกัน
จำนวนมากจะนั่งนิ่ง อยู่กับโต๊ะ เหม่อลอย
บางบุคคลก้มนิ่ง บางบุคคลพุบหลับ บางบุคคลพยายามทำเป็นอ่านหนังสือ
ไม่มีผู้ใดมีอารมณ์ที่จะกล่าวคุยกัน
บางบุคคล เดี๋ยวลุกเดี๋ยวนั่ง เดินออกไปเข้าห้องน้ำล้างมือล้างหน้าล้างตา
…กลับมานั่งที่โต๊ะ ได้ครู่หนึ่ง
พอเหงื่อเริ่มผุดขึ้นที่ปลายจมูกก็เดินออกไปล้างมือล้างหน้าล้างตามา อีก
…ไม่เคยรู้เป็นรอบที่เท่าใด
ไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่เพื่อนเธอทุกคน ทราบ เสมือนที่น้องเตยทราบ
มันบางทีอาจเป็นตอนๆในตอนที่แสนอึดอัด แต่ในแววตาของพวกเธอพวกนั้นมีหวัง
ราวกับนัดหมายกันไว้ อีกทีที่น้องเตยเงยขึ้นมองดูนาฬิกาห้อยเหนือกระดานดำ
— พร้อมๆกันกับ เจ๋ ปริม ลูกน้ำ โปเก้ ความงดงาม กุ๊ก อ๋อย เอ๋ ตุ๊กตา โยเย เติ้ล และลูกเกด …
พวกเธอได้แต่ทอดถอนใจเมื่อพบว่าเข็มสั้นของนาฬิกายังคงยังคง นิ่งอยู่ที่เลข12
เข็มยาวยังคงอยู่ที่เลข3 และเข็มวินาทีกระดุกกระดิกตัวอย่างช้า
เสมือนตาแป๊ะแก่ๆข้างหลังทุจริต ใช้ไม้เท้าประคองกายเบาๆปิ้งเท้า
เบาๆก้าวข้ามถนนบนทางข้ามในวันที่การจราจรแสนจะเนืองแน่น
อย่างไรแบบนั้น…
…มัน เป็นความทรมาทรกรรมแสนร้ายแรงกับการจะต้องทนคอย
สำหรับเด็กผู้หญิงในวัยที่นม เพิ่งเริ่มตั้งเต้า
ขนอ่อนๆเริ่มจะเพิ่มขึ้นขึ้น เสมือนปุยฝ้ายปกคลุมในพื้นที่ลับตา
…ในตอนเวลาบ่ายสามนาฬิกายี่สิบนาที — ตอนที่ออดเลิกเรียนดังขึ้น
– โน่นตรงเวลาที่ความคาดหวัง
…ความคาดหมาย เพียงแค่อย่างเดียวของพวกเธอในวันที่สุดแสนจะช้านานวันนี้…